Kisah semalam di UIAM.
Exam hafazan surah al insan. Dengan bacaan perawi Kholaf dari imam Hamzah. Hampir dua bulan menghafal surah ni. Perit. Sukar, Oayah dakam usia mencecah 5 series ini, buat pertama kali menghafal surah begini panjang. 31 ayat. Dengan bacaan qiraat pulak tu. Apatah lagi qiraat Hamzah. Memang hari ini dalam sejarah.
Alhamdulillah. Ustaz Rahim nampak berpuas hati. Terharu dengan komen yang memberangsangkan daripada pensyarah berpengalaman ini sebaik saja selesai saya memperdengarkan hafazan.
"Cikgu tau tak yang cikgu ni hebat?" tanya beliau. Saya diam. Senyum campur seram. Beliau kemudian menyambung, " Cikgu ni hebat sangat. Cikgu tau tak?" . " Tak tau. Yang saya tau, saya ni teruk.,hehee.." saya menjawab disulami dengan gelak. Tangan masih sejuk. "Nak tau tak kenapa saya kata, cikgu ni hebat sangat" beliau tanya lagi. " Kenapa?" saya mula bertanya.
" Sebab...mana ada orang boleh baca qiraat Hamzah macam ni.. macam cikgu baca ni. " Saya senyum. Lega. Allah permudahkan urusanku. "Berapa lama cikgu mula menghafal?" beliau tanya lagi, "Sejak ustaz bagi surah la,.," saya jawab, jujur. "Hebat sungguh", puji beliau lagi. Saya senyum. Tangan sejuk tadi sudah pun beransur hangat. "Tinggi markah ni. Saya bagi cikgu markah tinggi tau" sambung beliau lagi. Senyum saya makin menyerlah. Sampai je telinga kot. "Boleh balik lah. Nanti jalan jammed" kata beliau lagi. Macam bapa2 saja bunyinya. "Terima kasih ustaz" saya bangun dengan senyum yang tak lekang. Sambil mengemas2 alQyran dan buku2, entah berapa kali saya ucapkan terima kasih pada beliau. Gembira yang tak terucap.
Terima kasih ya rabb. KAU anugerahkan hambaMU yang jahil ini kesempatan untuk menikmati dan menghayati ilmu alQyran yang amat luas dan tak terbatas ini. RahmatMU
Tiada ulasan:
Catat Ulasan